اندوه غریبـــــان
عزیزه عنا یت عزیزه عنا یت

              زیخبندان و سـرما ی زمســـــتان         فسـرده باغ وراغ ومرغـــزاران

              نه در بستان نـــــوای مرغکــانی         نه جـــای یا سمن کنج گلــستـا ن

              فگنده ابر خـــرگه روز تا شــــب         مه ومهراند در مشــکوی پنها ن

              چمن زیر لحاف بر ف خو ابیــــد         فزون گردید انـــدوه غـــریبـا ن

              بدون جامــه ی گـرم و مســـــا عد        بلرزندازخنک چون بــید لرزان

              چو ثـروت بر تو داده ایزد پـــاک         بکن یـــادی ز حا ل مستمنــدا ن

              بکن یــاری غریــــب و بینـــوا را        که با شدجای توفردوس رضوان

                                     مشو غافل زحا ل بینـــوا یـــا ن

                                      در این ایام سرمای زمستــــا ن


December 14th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان